زوزنی، ابوعبداللَّه حسین
زوزنی، ابوعبداللَّه حسین
( ملیت: ایرانی قرن: 5 )
(وف 486 ق)، نحوى، اصولى، ادیب. معروف به زوزنى. وى از پیشوایان نحو و لغت و علوم عربى بود. كه در زوزن متولد شد. از آثارش: «ترجمان القرآن»؛ «شرح المعلقات السبع»؛ «شرح معلقهى طرفه بن عبد»؛ «شرح معلقهى لبید»؛ «المصادر».[1] (منسوب به زوزن) ابوعبداللَّه حسین بن احمد. در لغت و نحو و عربیت نامبردار بود (ف. 486 ه.ق.) از آثار او كتاب المصادر (ه.م.) (لغت)، شرح سبعه معلقه و ترجمان القرآن است.
برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
+ نوشته شده در شنبه دوازدهم بهمن ۱۳۹۲ ساعت 9:5 توسط دهیار
|
